Ο Αναστημένος Χριστός έχει ήδη αναληφθεί στους ουρανούς, δίδοντας στους μαθητές μία τελευταία υπόσχεση. Να μείνουν στην Ιερουσαλήμ έως ότου ενδυθούν δύναμη από τον ουρανό. Και πενήντα μέρες μετά την Ανάστασή Του η υπόσχεση αυτή εκπληρώνεται. Εκεί στο ανώι όπου ήσαν συνηγμένοι οι μαθητές, ξάφνου βροντή δυνατή ωσάν σεισμός και ξαφνικός αέρας γεμίζουν την αίθουσα και παρουσιάζεται το Πνεύμα το Άγιο με την μορφή πυρίνων γλωσσών πάνω από τις κεφαλές των μαθητών. Αυτοί πλημμυρίζουν από τις χάρες του Παναγίου Πνεύματος και αμέσως ξεκινούν την αποστολή τους, η οποία είναι να μεταδώσουν το χαρμόσυνο μήνυμα σε όλο τον κόσμο. Η αλλαγή που επήλθε στους Αποστόλους τρομακτική. Οι πρώην φοβισμένοι τώρα γίνονται θαρραλέοι και ξεχύνονται στον κόσμο και με όλη τους την δύναμη κηρύττουν τον Χριστό. Οι πρώην αγράμματοι αλιείς πλέον μετατρέπονται σε σοφούς Αποστόλους, οι οποίοι μεταδίδουν τις χάρες που έλαβαν.
Κυριακή της Πεντηκοστής λοιπόν. Γενέθλιος ημέρα της μίας, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας. Ημέρα κατά την οποία το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, το Πανάγιο Πνεύμα, ήλθε στον κόσμο και «εσκήνωσεν εν ημίν». Είναι αυτό το Πνεύμα το Άγιο το οποίο συγκροτεί τον θεσμό της Εκκλησίας του Χριστού, κυβερνά το πλοίο Της μακρυά από σκοπέλους και παρά τα όποια ανθρώπινα λάθη των εκπροσώπων Της, την καθοδηγεί σε εύδιους λιμένες. Την καθαγιάζει και την αναδεικνύει πηγή σωτηρίας για όσους πιστέψουν στο Λυτρωτή Χριστό, γίνουν δια του ιερού Βαπτίσματος μέλη του Σώματός Του και μετέχουν στην λατρευτική και μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας Του. Μεταδίδει πλούσια τους καρπούς Του, οι οποίοι κατά τον φωτιστή μας Απόστολο Παύλο είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθωσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια (Γαλ. ε΄, 22-23).
Και σήμερα ο άνθρωπος έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη αυτούς τους καρπούς και τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος. Ταλαιπωρημένος, τρομοκρατημένος και απογοητευμένος, ψάχνει εναγωνίως ένα αποκούμπι να στηριχθεί. Κάποιον ή κάτι να του δώσει χαρά, ελπίδα. Όμως, δυστυχώς, τις περισσότερες αν όχι όλες τις φορές, η αναζήτησή του έχει λανθασμένη κατεύθυνση. Έτσι αντί της ευτυχίας βρίσκει την δυστυχία, αντί της ελπίδας την απελπισία, αντί της ειρήνης τον πόλεμο, αντί της αγάπης το μίσος, αντί της καλωσύνης γίνεται δέκτης κακίας με τελικό αποτέλεσμα τον σωματικό και πνευματικό θάνατο.
Είναι λοιπόν καιρός να σταματήσουμε να ελπίζουμε σε ψεύτικες υποσχέσεις, σε φρούδες ελπίδες και σε μεγάλα λόγια. Είναι καιρός να στραφούμε στην «πηγή της ζωής», την Εκκλησία του Χριστού, να γονατίσουμε και μεις ταπεινά και να παρακαλέσουμε το Πανάγιο Πνεύμα να έλθει και να σκηνώσει μέσα μας, να μας καθαρίσει από τα πάθη και τις αμαρτίες μας, να μας χαρίσει και πάλι την χαρά και την ελπίδα, να μας φωτίσει να περιπατούμε το σωστό δρόμο και εν τέλει να σώσει τις ψυχές μας.
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Φιλίππων Νεαπόλεως & Θάσου.